Lierse was mijn favoriete integratieplan, zeg ik altijd, als inwijkeling in de stad van Pallieter. Tijd om nog eens af te zakken naar het gezellige openluchtcafé ‘den Berg’ genaamd. Fijn mailcontact met Ymke van Hooffvan de ‘Community & Ticketing’ maakte dat er een kaartje voor de gezellige tribune met staanplaatsen voor me klaarlag.

Bij het oppikken ervan kruiste ik in de Voetbalstraat een auto die de parking van de club wou oprijden. Een wat oudere steward kwam al snel aangelopen: “Hédde gij een parkeerkaart veu hie menneke?” De blitse jongeman-met-zonnebril sprak de steward toe in het Frans: “Nous sommes ici pour Bourdin. Bourdin.” De steward was duidelijk de Franse taal niet machtig en verstond de naam van Liersespeler Bourdin niet. Hij krabde achter zijn oren en riep naar een collega van hem: “Kende gij nen boer Daan?” Toen deze negatief antwoordde, riep steward 1 nog snel: “Ik peis dattem Frans klapt!”, waarop z’n collega hem terugriep: “Lot em dan mor binne!”

Mijn grijns kon niet groter zijn, en een half uur voor de wedstrijd was mijn bezoek aan het Herman Vanderpoortenstadion al meer dan geslaagd.

De kameraden waren snel gevonden, de gouden tijden dat de staanplaatsen afgeladen vol stonden liggen jammer genoeg een tijdje achter ons. Na een eerste voorzichtige ‘neenee geen pintjes vandaag’, ging ik bij de tweede vraag toch wel snel overstag. Easy as fuck, deze jongen.

De Schapenkoppen uit Lier speelden vrank en vrij en wonnen pas hun tweede wedstrijd van het seizoen. Met een spannende 3-2 uitslag, een broodnodige overwinning en een totale baggermatch van voormalig Lierseheld Dylan De Belder greep het Lisp eindelijk nog eens het geluk in handen.

Mijn voetbalmiddag kende helemaal een bangelijke ontknoping toen kapitein en boegbeeld van de Lierenaren Frédéric Frans mij z’n wedstrijdshirt overhandigde. De reden hiervoor verklap ik jullie later deze week. Stay tuned!

Bedankt K. Lierse S.K.! Bedankt Frédéric Frans!

Deze slideshow vereist JavaScript.