Ik had de club gecontacteerd via hun Facebookpagina, en kreeg van de vriendelijke Davy al snel een positief antwoord. Zondag werden ook de jeugdploegen in de kijker gezet en de nieuwe mascotte ‘Beurmpie’ mocht opdraven. Leuk!

Het stadion is lekker gelegen in het groen. Natuur, water, .. ’t heeft altijd een streepje voor bij mij. Clubzot Bert wachtte me op en gaf me naast een gratis ticket ook lovende woorden voor het Voetbalmanproject. Nadien zag ik hem terug, zwaaiend met de grote Bornemvlag op het veld, en in de staantribune meende ik hem te herkennen met een megafoon tussen de sfeermakers van de thuisclub. In ieder geval, de man vormt zonder twijfel een serieuze meerwaarde voor de club.

Eerste helft viel ik in slaap op de tribune, en dat mag je letterlijk nemen. Je kent het wel van vroeger op de schoolbus. Drie seconden die zware oogleden toe, en voor je ’t weet valt je hoofd naar beneden om dan na een zware schok verdwaasd en beschaamd om je heen te kijken of iemand het gezien heeft .. Soit, om maar te zeggen, wát een rotvoetbal die eerste helft! Ruststand 0-0 en even naar de toiletten om de slaap uit m’n ogen te wassen.

Tweede helft was van een ander allooi. Met vier doelpunten, een strafschop én de uitsluiting van thuisdoelman Coppens had ik na rust geen tijd meer om in slaap te vallen. De jonge thuisploeg voetbalde met te weinig vertrouwen, de meer ervaren Gentenaren konden het professioneel uitspelen. Ik keek nog uit naar RC Gent-spits Antonio Muñoz Herrera, de voormalige KFCO Beerschot Wilrijk-speler, maar die beleefde een moeilijke namiddag en werd soms ook gewoon lekker hard de grond ingetrapt. Toch gaat die man Gent nog vele diensten bewijzen.

De vele glunderende jeugdspelers naast de lijn, de warme herfstzon en een leuke accommodatie maakten mijn zondag af.

Bedankt KSV Bornem & Geel-Rood!

Deze slideshow vereist JavaScript.